Ai is een documentalist. Hij legt zoveel mogelijk vast op film. Niet alleen de immer groeiende stad Beijing als voorbeeld van de snel veranderende wereld waar hij in leeft. Hij legt ook de corruptie en de intimidatie van het regime vast, iets waarmee hij dagelijks te maken heeft. Bijvoorbeeld de documentaire The Crabhouse uit 2012 (1h, 49 min) over de afbraak van zijn net 2 maanden oude studio in Shanghai.

Ai Weiwei (1957)
Quick fix: Het werk van Ai Weiwei snappen in 5 stappen
Ai (de eerste naam is zijn achternaam) is een activist. Al zijn werk is politiek geladen. Hij reageert op misstanden van de overheid en op persoonlijke botsingen met het regime door er een kunstwerk over te maken. Bijvoorbeeld de installaties die hij maakte naar aanleiding van de verwoestende aardbeving in 2008 in Sechouan (afbeeldingen links).
Ai is een recycler. Hij verzamelt, ge- en herbruikt materialen die overgebleven zijn nadat het regime weer eens wat heeft platgegooid. Zoals de brokstukken van zijn door de overheid afgebroken atelier in Shanghai (afbeelding rechtsboven). Dit bouwen met overblijfselen doet wrang aan. Soms krijg je een esthetisch beeld dat eigenlijk de functie van een grafmonument heeft. Dit is het geval bij het werk over de aardbeving, een ramp waarbij 80.000 doden vielen (afbeeldingen links).
Ai is een ambachtsman. Zijn eigen Chinese achtergrond kom je op allemaal verschillende manieren tegen in zijn werk. Hij gebruikt bijvoorbeeld graag traditionele technieken en traditionele materialen zoals jade, porselein, marmer en hout.
Ai is een conceptualist. Deze westerse stroming leerde hij kennen in de periode 1983-93, toen hij in New York woonde. Ai gebruikt bestaande objecten in zijn werk, zoals krukjes, fietsen en stoelen die verwijzen naar een groter verhaal. Zoals de vazen uit de Han-dynastie (206 v.chr.- 220 n. Chr.) die hij overspoot met metallic autolak ( afbeelding rechtsonder). Ze verwijzen naar de vernietiging van de eigen culturele achtergrond door het regime ten behoeve van 'vooruitgang' in de zin van ultrahoogbouw en consumentengoederen als dure auto's.